Eerste stop: Seoul, Korea!

De afgelopen weken waren stress en chaos vanwege de laatste voorbereidingen. Alle laatste dingen regelen, inpakken, verhuizen en me ook nog eens mentaal voorbereiden. Erg vermoeiend allemaal, maar gisteren ben ik dan eindelijk vertrokken. Gelukkig ging het uitzwaaien nog best goed, ik had wel wat tranen verwacht maar ik denk dat het eigenlijk nog steeds niet binnen is gedrongen dat ik alle lieve mensen thuis niet morgen of overmorgen weer zie, en ook niet over drie of vier maanden, maar toch pas over een half jaar. Mijn eerste vlucht heb ik er net opzitten. Ik vlieg met Korean Air en mijn tussenstop is dus in Seoul. Duur: 10:35u. Dat is echt heel erg lang en daar zag ik dus ook wel een beetje tegenop. Gelukkig bleek ik bij het raam te zitten naast een Koreaan, die echt heel aardig bleek te zijn. Hij heet Sung-Min en ging voor een jaar terug naar huis, hij had net z'n tweede master in Antwerpen afgerond en na dat jaar thuis ging ie waarschijnlijk weer terug naar België of Nederland voor een baan. Erg fijn om iemand te hebben tijdens de vlucht die de spanning goed weet weg te kletsen. Dankzij hem weet ik nu waarom bij deze vlucht van ruim 10 uur er 7 uur tijdsverschil is, en mijn volgende vlucht naar Sydney, die ook zo'n 10 uur is, maar 1 uur tijdsverschil. En hij heeft me overgehaald om een typisch Koreaans ontbijt te nemen, wat ik dus echt niet had moeten doen. Het bestond uit rijstepap (deed aan snot met stukjes denken) waar je een groene thee poeder doorheen roerde en dan kon je er ook nog ui en knoflook doorheen doen. Het resultaat was groene snotrijst met groene (ik denk) zeewiersliertjes en gele bolletjes. Ik heb drie happen genomen uit beleefdheid, maar toen ik schuin voor me een man een omelet met een chocoladebroodje en een aardbeienyoghurtje weg zag werken voelde ik me wel een beetje sneu. Sung-Min had dit door en in zijn geweldige Koreaans heeft 'ie toch nog een croissantje voor me geregeld omdat 'ie vond dat ik moest eten. Hoewel ik op dat moment niet eens meer wist of ik honger had of niet. Slapen in het vliegtuig ging helaas een stuk minder goed dan ik hoopte, meestal lukt het wel maar deze stoelen zijn helaas erg vreemd dus een kniknek gegarandeerd. Uiteindelijk maar twee filmpjes gekeken. Bij het landen was het gaaf om te zien hoe het "land" eruit ziet, als in: we vlogen over de Yellow Sea (zei Sung-Min) en opeens kwamen er allemaal eilandjes tevoorschijn. Het vliegveld is blijkbaar ook op een stuk drooggelegde grond gebouwd. Het oogde exotisch en tropisch, en dat is het dus ook wel een beetje want het regenseizoen is hier begonnen en het is 28 graden. Helaas mag ik daar niks van meemaken want op het vliegveld kun je geen frisse neus buiten halen, waar ik bestwel van baal want het had waarschijnlijk goed gedaan na die muffe vliegtuigairco. Daarnaast kan ik zeggen dat er hier op het vliegveld ook een interessante geur heerst. Voor zover ik op mijn reukvermogen durf te vertrouwen doet het me denken aan de lucht in een muf chinees restaurant. Verder is het wel erg groot en fancy. Sung-Min was zo aardig om nog een kopje thee voor me te halen voordat hij zijn volgende vlucht naar Busan pakte. En nu zit ik hier met gratis wifi op een bank te chillen, want ik moet zeggen dat ik me niet helemaal geweldig voel. Slaaptekort en tijdsverschil zijn overduidelijk geen goeie combi, wat de volgende vlucht naar Sydney van 10 uur en 15 minuten (waar ik 6u op moet wachten) een behoorlijke uitdaging maakt. Ik ga nu ook maar niet slapen op het vliegveld omdat ik bang ben dat ik niet meer wakker wordt. En zo kom ik ook alvast een beetje in het ritme van het tijdsverschil denk ik maar.

Mijn volgende verslag is hopelijk wat frisser vanuit Sydney, bye!